Nadleśnictwo Oborniki:
ścieżki przyrodniczoleśne: Dębowy Las, Dolina Kończaka, Dolina Wełny
pokoje gościnne: Leśniczówka Chraplewo, Leśniczówka Lipka, Leśniczówka Rożnowo
miejsca biwakowania: nad rzeką Wełną
ścieżki przyrodniczoleśne: Ochrona przyrody a łowiectwo
miejsca na ognisko: Strzelnica myśliwska Flinta, Wigwam Daniele

Wybrane puszczańskie piesze szlaki turystyczne.

- Czapliniec – Kukułka – Borowy Młyn – Lichwin – Bucharzewo – szlak czerwony o długości łącznej 13,3 km. (początek szlaku w Zatomiu Nowym na terenie Nadleśnictwa Międzychód). Główne atrakcje na szlaku to trzeci co do wielkości akwen Puszczy Noteckiej jakim jest rynnowe Jezioro Barlin, bogato ugałęziona sosna o obw. 270 cm, parkingi leśne, brzegi Jeziora Kubek i Jeziora Bucharzewo.

- Sieraków – Kukułka – Błota – szlak żółty i czarny o łącznej długości 14,9 km. Idąc szlakiem możemy podziwiać drugi co do wielkości akwen Puszczy Noteckiej i zarazem jeden z najładniejszych jakim jest Jezioro Kłosowskie. Jezioro prawie całkowicie otacza las, a urozmaicona i na ogół wysoka linia brzegowa tworzy kilka półwyspów. Pośrodku jeziora znajdują się dwie wyspy pokryte starodrzewem. Wyspy wraz z przyległym pasem wody obejmuje rezerwat ścisły „Czaple wyspy”. Widoki na wodę i wyspę stale się zmieniają, po drodze znajduje się piękne okazy dębów. W dalszej części szlaku możemy podziwiać m.in. dwa pomnikowe dęby, kilka dorodnych sosen, dolinę nieistniejącego już jeziora z rzadkimi roślinami, grupę 37 sosen o przeciętnym obwodzie 95 cm zachowanych sprzed klęski strzygoni choinówki.

- Sieraków – Bucharzewo – szlak niebieski o długości 6,3 km. Wiedzie on cały czas równolegle do Warty w pewnej od niej odległości. Jest to fragment najdłuższego szlaku pieszego w Wielkopolsce, liczącego 365 km, który rozpoczyna się w Wąsoszu nad Baryczą. Idąc tym odcinkiem szlaku można oglądać ładną panoramę Sierakowa, miejsce położenia dawnego młyna Niedziółka i staw młyński zwany Jeziorem Niedziółka.

- Przez tereny puszczańskie Nadleśnictwa Sieraków również przebiegają szlaki:
- Błota – Radusz – Kaplin – Międzychód – 15,5 km,
- Sieraków – Borowy Młyn – Kobusz – Piłka – 27,5 km,
- Bucharzewo – Kobusz – Marylin - Miały – 21,2 km,
- Mokrz – Tomaszewo – Kobusz – Lichwin – Sieraków – 29,2 km.

Wszystkie przedstawione szlaki znajdują się na północ od linii brzegowej Warty.
 

Ważnym elementem w krajobrazie przyrodniczym Nadleśnictwa Sieraków są parki podworskie. Na obszarze działania Nadleśnictwa jest ich kilkanaście. Niektóre zlokalizowane sa poza LKP "Puszcza Notecka".

1. Chalin - park podworski założony w XIX w.; w nim, ciągnącym się do Jez. Śremskiego, rośnie wiele godnych uwagi drzew, m.in. kasztan jadalny ( o obw.540cm ), platan (470 cm ), choina kanadyjska ( 240cm ).
Od 1997 roku w dworze Chalińskim mieści się Centrum Edukacji Przyrodniczej kierowane przez Dyrekcję Sierakowskiego Parku Krajobrazowego.
Park podworski został uporządkowany, przywrócono mu dawną świetność. Wyeksponowano cenne przyrodniczo i krajobrazowo drzewa - pomniki przyrody. Dyrekcja Parku w dalszym ciągu czyni starania o dalsze zagospodarowanie Parku.

2. Łężce - w parku podworskim założonym w XIX w. na pow.5,7 ha rośnie przeszło 100-letni drzewostan m.in. buki i dęby. Przeciętny wiek drzewostanu wynosi 120 lat.

3. Mościejewo - w parku krajobrazowym założonym w XIX w. na pow. 9,1 ha rosną w większości drzewa liściaste m.in. lipy drobnolistne, topole czarne.

4. Sieraków - przy zabudowaniach Stada Ogierów wraz z zabytkowym pałacem istnieje 6-cio hektarowy park w stylu angielskim założony w pierwszej połowie XIX w.

5. Kwilcz - park położony w części na skarpie głębokiej rynny Jez. Kwileckiego, wyróżnia się bogatą konfiguracją terenu. Powstał w XVIII w., a w połowie XIX w. przekształcony został w park romantyczno-krajobrazowy; na pow. 6,5 ha rośnie w nim ok. 700 drzew 43 gatunków ( 33 gatunki liściaste i 10 iglastych ).

6. Ławica - park dworski założony w XIX w. na pow. 6,3 ha rozciąga się tarasami na zboczu rynny jeziornej; w parku rośnie kilka dębów, lip, buków, modrzewi i cis - stanowiących pomniki przyrody.

7. Lutom - przy dworze park krajobrazowy z początku XX w. o pow. 2 ha z bogatym drzewostanem.

8. Białcz - park krajobrazowy o pow. 3,9 ha z drugiej poł. XIX w.
Przedstawia zwartą figurę wieloboku nieforemnego wydłużoną z południowego-zachodu na północny-wschód. Występują tu m.in. lipy, jesiony, świerki, topole. Wiek zadrzewienia od 50-120 lat.

9. Białokosz - park krajobrazowy o pow. 4,95 ha z początku XIX w.; drzewostan parkowy w wieku 150-200 lat ( jesion, klony, wiązy, buki ).

10. Gnuszyn - park krajobrazowy o pow.3,05 ha z początku XIX w. w kształcie prostokątu . Wzdłuż północnej granicy parku przebiega szeroki pas starodrzewia . Najliczniej występuje kasztanowiec , topola biała , klon , jesion .

11. Śródka - park krajobrazowy z drugiej połowy XIX w. o pow. 2,68 ha wykazuje duże zróżnicowanie terenu od 53m npm po stronie południowo-zachodniej do 42 m po stronie wschodniej . Występuje tu 28 gatunków drzew - klony , jesiony , kasztanowce , dęby .